Βρισκόμαστε μπροστά στο μεγαλύτερο πλεονέκτημα και συγχρόνως μειονέκτημα του διαδικτύου.
Ο Neil Gaiman θεωρεί ότι έχει ήδη ξεκινήσει μία νέα εποχή για τα πνευματικά δικαιώματα. Δεν χάνονται απλά επαναπροσδιορίζονται.
Παραδέχεται απ’ό,τι καταλαβαίνουμε πως δεν υπάρχουν όρια. Έχει γεννηθεί μία ολόκληρη φιλοσοφία γύρω από τη νέα μορφή της πνευματικής ιδιοκτησίας. Διακρίνει δύο πολύ σημαντικά πράγματα:
• Το δωρεάν upload και διάθεση στο διαδίκτυο προωθεί τη δουλειά των καλλιτεχνών σε χώρες διαφορετικές από τις δικές τους
• Συνεπώς δεν υπάρχουν χαμένες πωλήσεις αλλά διαφήμιση. Όπως ακριβώς γινόταν παλαιότερα όταν ένας αγόραζε και ύστερα το δάνειζε στους γνωστούς του.
Στο internet βλέπεις και ακούς πράγματα, γεγονός που είναι καλό. Η ιδεολογία SHARE-REMIX-REUSE είναι κοινός τόπος στο διαδίκτυο. Τα social media θεωρούμε ότι ακολουθούν το συγκεκριμένο μοτίβο γιατί συνεχώς οι πληροφορίες ρέουν και δεν υπάρχει σταθερότητα. Το internet δεν αναγνωρίζει πατέρες μίας πληροφορίας και τους αντίστοιχους αποδέκτες. Έχει δημιουργηθεί με οριζόντια δομή όπου όλοι μπορούν να αλληλεπιδρούν με όλους. Ακολουθεί μία οργανική οργανωτική δομή κατά την οποία επικρατεί ρευστότητα, διαφορετικότητα και αν μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε έτσι, ένα δημιουργικό χάος.
Επιστρέφοντας στον Neil Gaiman είναι προστάτης/patron του οργανισμού http://www.openrightsgroup.org. Η ακτιβιστική αυτή οργάνωση υπερασπίζεται την ηλεκτρονική μας προστασία, τον ανοικτό χώρο διάδοσης έργων-κειμένων ώστε να προωθείται η δημιουργικότητα και να δημιουργηθεί ένα νέο πλαίσιο που αφορά στα πνευματικά δικαιώματα. Μέσα από την ιστοσελίδα μαθαίνουμε για κάποιες καμπάνιες του οργανισμού: κατασκοπεία κυβέρνησης, open data, digital privacy, copyright.
Ο Gaiman υποστηρίζει την ιδέα "spread the word" που είναι αποτέλεσμα της ευρείας χρήσης του Web. Δεν είναι μόνο spread the word, αλλά και "spread the book, spread the music" κλπ.. Με τις διαστάσεις που έχει πάρει η διαδικασία του μοιράσματος, ειδικά με το Web 2.0, έχουν κάνει το θέμα του copyright μεγάλο debate. Οι περισσότεροι είμαστε υπέρ της άποψης ότι οι δημιουργοί πρέπει να αμείβονται και να δικαιώνονται και χρηματικά για τη δημιουργία τους, ο,τι είδους και να είναι αυτή. Η δυνατότητα, όμως, που έχει δοθεί στο κοινό να τους γνωρίσει μέσα από το internet είναι εκπληκτική. Μπορεί φαινομενικά (ή και πραγματικά πολλές φορές) να υπάρχει ζημία, αλλά υπάρχει και ένα μεγάλο κέρδος. Ο κόσμος τους αναγνωρίζει, γνωρίζει τη δουλειά τους, την υπογραφή τους με πιο εύκολο τρόπο, με αποτέλεσμα να είναι σε θέση να μοιραστεί τη νέα ανακάλυψή του με τη δική του κοινότητα ο καθένας (φίλους, οικογένεια..). Οι καλλιτέχνες και οι δημιουργοί ίσως πρέπει να διαπιστώσουν ότι το Web και αυτή η δυνατότητα που προέκυψε, έστω και μέσω του piracy, μπορεί να τους δώσει μεγάλα οφέλη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι Radiohead που έβγαλαν πριν 4 χρόνια περίπου το In Rainbows σε digital download με ελεύθερη επιλογή για το ποσό που θα μπορούσε να δώσει ο καθένας για να το αποκτήσει. Το αποτέλεσμα.. "In early October 2007, a spokesman for the band reported that "most people [paid] a normal retail price with very few trying to buy [the download version] for a penny" and that most fans had preordered the discbox." (πηγή http://en.wikipedia.org/wiki/In_Rainbows) Το ίδιο έκαναν και με το νέο δίσκο τους που επίσης πήγε καλά.. Μήπως, λοιπόν, απλά πρέπει να εκμεταλλευτούν την κατάσταση οι ίδιοι οι δημιουργοί, ξεπερνώντας και το κακόβουλο piracy;
Στη συνέχεια της συνέντευξης, σε ένα άλλο video αναφέρει: "Privacy is dead – get over it" Steve Rambam. Τα cookies, οι μηχανές αναζήτησης, η καταγραφή προσωπικών δεδομένων στα site κοινωνικής δικτύωσης είναι μερικοί μόνο από τους τρόπους παραβίασης των προσωπικών δεδομένων. Ο Neil Gaiman υποστηρίζει πώς να μην διεκδικεί την προστασία των δικαιωμάτων του στο διαδίκτυο είναι το ίδιο με το να μην διεκδικεί τα δικαιώματα του στον πραγματικό κόσμο. Υπερβάλλοντας θέλει να ενισχύσει τον ήδη υπάρχοντα φόβο για την ιδιωτικότητα. Βέβαια, όλοι οφείλουν να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα γιατί οι καλλιτέχνες αν και αρχικά φοβούνταν το file sharing τελικά στράφηκαν εκεί γιατί διαφορετικά θα έστρεφαν το κοινό εναντίον τους.
Το μειονέκτημα που εντοπίζουμε συνίσταται στο γεγονός ότι η ελευθερία του διαδικτύου γίνεται ανεξέλεγκτη και κανείς δεν μπορεί να έχει την απόλυτη εποπτεία σε ό,τι ανεβαίνει ή γράφεται. Εναλλακτικά, οι καλλιτέχνες από τη μία διαφημίζονται σε ομάδες ατόμων και περιοχές που θα κόστιζε αρκετά να επισκεφθούν για την προώθηση της δουλειάς τους. Από την άλλη, ένα κακόβουλο σχόλιο, μία αρνητική κριτική ακόμη και μία παραπληροφόρηση δεν ελέγχεται και ενδεχομένως βλάψει τον δημιουργό.
http://crisisandresponsibility.blogspot.com/2011/02/share-remix-reuse.html
http://en.wikipedia.org/wiki/GNU_General_Public_License
NTIM TEAM new generation
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire