Όλοι μπορούμε να βρεθούμε στην ίδια θέση...

Τμήμα Επικοινωνίας Μέσων και Πολιτισμού

Μάθημα : Comics και επικοινωνία

Διδάσκουσα : Λήδα Τσενέ

Ομάδα: 3G

Ονόματα : Ανθέα Μποντίνη, Μαρία Κούρταλη, Λήδα Πάντου

Πρωταγωνιστές:

Κωνσταντίνος, Αλέξανδρος: παιδιά 10 ετών, ευκατάστατα, γόνοι εφοπλιστών,κάτοικοι Πολιτείας,μαθητές ιδιωτικού δημοτικού σχολείου, περιποιημένα και ντυμένα με ρούχα υψηλής αξίας (κουστουμάκια).

Γιώργος: 11χρονος, ορφανός απο πατέρα,προέρχεται από άπορη οικογένεια, πράγμα που τον ώθησε στη ζητιανιά εδώ και 2 χρόνια. Αδύνατος,ρακένδυτος με σκισμένα παπούτσια.

ΣΕΝΑΡΙΟ

ΚΑΡΕ 1

Τα δύο πλουσιόπαιδα ο Αλέξανδρος και ο Κωνσταντίνος την ώρα που κατεβαίνουν απ΄το σχολικό τους, ενώ γελάνε, πειράζοντας ο ένας τον άλλον, λίγο πριν την είσοδο του σχολείου τους, αντικρύζουν ένα παιδάκι (τον Γιώργο) καθισμένο στον δρόμο με απλωμένο το χέρι να ζητάει ελέημοσύνη.

Αλέξανδρος: - Πώω πως βαριέμαι τώρα να πάμε για μάθημα!

Κωνσταντίνος: - Άσε, εγώ να δεις που μου έφερε ο μπαμπάς μου χθές το playstation 3.

ΚΑΡΕ 2

Ο Γιώργος μόλις αντικρύζει τα δύο παιδιά τους χαμογελάει δειλά, ελπίζοντας να του δώσουν λίγη σημασία καθώς είναι συνομήλικοι. Αυτά αρχίζουν να του μιλάνε προκλητικά και να τον κοροϊδεύουν σχολιάζοντας τα βρώμικα και σκισμένα ρούχα του. Τότε ο Γιώργος στεναχωρημένος μαζεύεται σε μια γωνιά, με σκυμένο το κεφάλι έτοιμος σχεδόν να βάλει τα κλάματα.

Κωνσταντίνος: - Τί κάνεις εσύ εδώ; Φύγε απο το σχολείο μας

Αλέξανδρος: - Ρε κοίτα τα παπούτσια του είναι σκισμένα χαχαχαχα!!!

ΚΑΡΕ 3

Ο Κωνσταντίνος αφού είχε παίξει πολλές ώρες με το καινούριο του playstation έπεσε στο κρεβάτι του εξαντλημένος. Τότε είδε στον ύπνο του πως βρισκότανε στην ίδια θέση του μικρού Γιώργου και πως είχε μαζευτεί όλο το σχολείο και τον κορόϊδευαν για τα σκισμένα παπούτσια του. Αυτό τον έκανε να ξυπνίσει έντρομος και να μη μπορεί να κοιμηθεί όλο το υπόλοιπο βράδυ.

(Το όνειρο θα περιγράφεται μέσα σε bubble)

ΚΑΡΕ 4

Το επόμενο πρωί ο Κωνσταντίνος μεανιωμένος για την χθεσινή του συμπεριφορά ζητάει κάποια απο τα άπειρα ρούχα που διαθέτει και λίγο φαγητό, μετά αναχώρησε για το σχολείο του. Ο Γιώργος βρισκότανε και πάλι σε εκείνη την περιοχή αλλά λίγο πιο μακριά απο την είσοδο του σχολείου καθως είχε αισθανθεί άσχημα την προηγούμενη ημέρα απο την κοροϊδία των παιδιών. Ο Κωνσταντίνος τον πλησιάζει αυτή τη φορά με χαμογελαστό ύφος και του δίνει την τσάντα που είχε ετοιμάσει για αυτόν. Ο Γιώργος στην αρχή τρομοκρατήθηκε καθώς σκέφτηκε πως θα τον κορόϊδευε για ακόμα μία φορά αλλά οταν αντιλήφθηκε πως ήταν αληθινή η πρόθεσή του ηρέμησε.

Κωνσταντίνος: - Γεία σου, τι κάνεις; Με λένε Κωνσταντίνο. Σου έφερα αυτά. Θέλεις μετά το σχολείο να πάμε σπίτι μου να παίξουμε;

Ο Γιώργος χαρούμενος αλλά παράλληλα διστακτικός κουνάει το κεφάλι του καταφατικά

ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ

Νοίασου για τον άλλον! Όλοι μπορούμε να βρεθούμε στην ίδια θέση...